Дүүргийн Иргэний
бүртгэлийн газар, Гэрлэлт бүртгэх цонх:
Нийслэлийн аль ч
дүүргийн Тамгын газар хөл толгой нь олдохгүй их хүнтэй байдаг. Зөрөлдсөн олон
хүний шүргэлцээн, шаагилдсан их хүний дууг тэнд л сонсож харж болно. Гэхдээ
яахав Тамгын газрын нэг цонхны үйлчилгээний бүх цонх оочиртой байна гэсэн үг
биш л дээ. Жишээ нь Гэрлэлт бүртгэх, батлах үйлчилгээ үзүүлэх цонх бол бараг л
иргэдийн дараалалгүй байдаг. Өнөөдөр ч мөн адил.
Зуны халуун
өдрүүдийн нэг. Гэр бүлээ батлуулах гэсэн 2 өөр хос бүртгэлийн ажилтныг ажилдаа
ирэхийг хүлээн зогсоно.
Нэгдүгээр хос: Хорин
таваас гуч орчим насны залуус. Харагдах байдлын хувьд дундаж давхаргаас арай
дээгүүр боломжийн амьдралтай гэмээр хувцаслаж, биеэ авч явна. Дурлалт залуу
хосууд бололтой, одоогоор хүүхэдтэй болж амжаагүй нь мэдэгдэхүйц анзаарагдана. Тэд
үе үе аз жаргалтай инээмсэглэн, гар гараасаа чанга атган гэрэл цацруулна.
Гэрлэлтээ батлуулах гэж байгаадаа тун л баяртай байгаа нь илт. Тэдний
гэрлэлтийг гэрчлэхээр 2 гэр бүлийн найз нь иржээ. Гэр бүл болох гэж байгаа
найзуудынхаа зургийг авч өгөн, баяр хөөртэйгээр инээлдэнэ. Тамгын газарт байгаа
тэр их улс дотор хамгийн л аз жаргалтай хос. Бүртгэлийн ажилтан ч ирж, тэдний
гэр бүлийг батлахад асуудал байгаагүй тул төд удалгүй гэрлэлтийг нь бүртгэж
авав. Хосууд болон тэдний гэрчүүд хамтран баяр хүргэцгээж, хосууд бие биенээ
үнсэссээр бүртгэлийн газраас гарч одов.
Хоёрдугаар хос:
Эхний хосуудтай нас нээг их зөрөхөөргүй үе тэнгийн залуус байлаа. Тэд дундаж
давхаргын, идэх уух, өмсөх зүүхээр дутахааргүй, хоюул тодорхой ажил эрхэлдэг,
бага насны нэг хүүхэдтэй болох нь тэдний ярианаас болон биеэ авч яваа байдал
харагдах байдлаас анзаарагдана.
Гэвч гэрлэлтээ
батлуулах гэж байгаа хосуудаас нэг ялгаатай зүйл тэдэнд байлаа. Тэр бол царайны
хувирал. Тэд баяр баясгалангүй харагдана. Урд өдөр нь эсвэл ирж явах замдаа
маргалдсан байж болох л юм. Зан харилцаа, хандлагыг нь харахад өдий насны
хүмүүс нэг хүүхэдтэй гэхэд эрт гэр бүл зохиож, анхны учирлуудаараа гэр бүл
болцгоосон гэхэд эргэлзээгүй. Тэд нэг л хөндий, хүйтэн харагдана. Залуу гэр
бүлийн хооронд маргаан алийг гэхэв гэхэд гэр бүлээ батлуулах гэж байгаа гэхэд
арай л хөндий. Албан хүчээр мэт л харагдана. Тэдний гэр бүлийн гэрч болохоор
нэгэн бүсгүй иржээ. Хосын эмэгтэйн найз бололтой, тэд үе үе хуучлана.
Хосын эрэгтэй нь бүртгэл дээр асуудал гараад байгаа бололтой ийш тийш холхин,
энд тэндээс янз бүрийн зүйлс сураглана. Хосуудын гэрч түр нэг тийшээ явжээ. Тэр
хооронд хосууд ийн ярилцав:
Эмэгтэй: “Гэрлэлт
батлахад заавал 2 гэрч шаардлагатай гэвэл яах болж байна? Эгчийгээ сэрээгээд
аваад гарахгүй” гэж уцаарлан хэлэхэд
Эрэгтэй: “Энэ
хавиас л нэг хүн олчихъё” гэж мөн л уцаартай, тоомжиргүй хариулна
Эмэгтэй: “Юун энэ
хавиас хүн олох, танихгүй хүнээр гэрчлүүлэх хэрэг үү?”
Эрэгтэй: “Одоо
тэгэхээс яахав, яагаад болдоггүй юм?”
Эмэгтэй: “...................Салахаар
бол анх гэр бүл болоход гэрчилж байсан хүмүүсгүй бол салгадгүй юм. Тэр хүнээ
дараа нь яаж олох болж байна” гэж сонин асуулт маш хурдан асуув.
Эрэгтэй: “Чи чинь
юу яриад байна аа, Сална гэж бодоод батлуулах болж байна уу” гэж ууртайгаар
хэлчихээд хаа нэг тийшээ яваад өгөв.
Маш сонин
харилцан яриа. Эмэгтэй үнэхээр хэзээ нэгэн цагт сална гэж бодож байна уу, эсвэл
амьдралд юу ч тохиолдож болно гэж болгоомжилсон уу бүү мэд. Ямартай ч хачин
асуулт.
Тэд гэрлэлтээ
асуудалгүй батлууллаа. Танихгүй гэрч ч хэрэг болсонгүй. Таньдаг нэг гэрчээрээ
гэрлэлтээ гэрчлүүллээ. Нэг цэнхэр жижиг дэвтэр дээр “Гэрлэлтийн баталгаа” гэсэн
байв. Хосуудын гэрч эмэгтэй их л
баярлан, тус тусад нь баяр хүргэнэ. Харин хосууд баяртай харагдсангүй. Өдөр
дутам тохиолддог үйл явдал шиг. “Би баяртай байна аа, та 2н гэрч болсондоо,
сэтгэл бүүр догдолчихлоо” гэж гэрч бүсгүй хэлсээр тэд бүгд гарч одов.
