Нар жаргахад би
амьд байгаагаа мэдэрнэ
Харанхуй болоход
би амьдарч чадахаа мэдэрнэ
Чамайг миний
дэргэдээс явахад ахиад хүлээхээ мэдэрнэ
Гэвч эргээд
ирэхэд чинь зугатмаар байгаагаа мэдэрнэ
Гэрлэн чимэглэл,
хотын утаа, хүмүүсийн алхаа
Тодорч,
сааралтаж, хурдасч
Чамгүйгээр би
амьд явж
Зүрх төөрч,
сэтгэл булингартаж, зүрх минь гашилж
Чамайг би
санасангүй
Хүлээхгүйгээр,
догдлохгүйгээр амьсгалж болохыг
Хамтдаа байх
учиргүй тийм нэг солгой харцыг
Төөрч, будилж,
гашилж байж
Чи бол би биш
гэдгийг ойлгох
No comments:
Post a Comment