Өтгөн мананд дунд бороо шиврэнэ. Бага багаар шиврэх нь зүрхийг нэг зүүгээр олон газар шивэх мэт.
Зарим нэг үйл явдлыг энэ бороо шиг шиврүүлэхгүй байхыг хүснэ. Нэг сайн оргилоод унтарчихвал, сэтгэл ханатал бүгдийг амссан мэт санагдаж, сэтгэл өег дуусгахсан.
Нэгэн хэвийн ийм удаан байж үзээгүй, бас адгуу зангаасаа болж сайхан, зүгээр байгаа болж байгаа зүйлийг бүүр зогсоочих муу талтай. Дотроос нэг зүйл гарч ирэх гээд.
Уйлаал байж байгаа даа, тэр. Гэж би төсөөлнө.
Санаал, шаналж байгаа даа, тэр. Гэж би итгэнэ.
Ийм байгаасай л гэж хүснэ...
Үхтлээ баярлаж, үхтлээ санаж, үхтлээ догдолж, үхтлээ хайрлаад тэгээд үхнэ.
Гэвч Ийм мэдрэмжийг мэдрэхгүй, мэдэрсэн ч тэрийгээ дарж, царайн дээрээ юу ч болоогүй юм шиг байдаг, эсвэл мэдэрснээ хүлээн зөвшөөрдөг ч үгүй тэр хүн....
Би л жаахан ухаантайхан байхсан
No comments:
Post a Comment