Хэдэн жилийн өмнө яг ийм мэдрэмж надад сар гаран үргэлжилсэнсэн. Одоо харин ганц, хоёр өдрөөс хэтрэхгүй болж. Энэ нь ч магадгүй сайн хэрэг биз.
Ганцаараа, орондоо өдөржин хэвтэх, дуртай зүйлээ хэнээс ч хамааралгүй хийх, хэнтэй ч юм ярихгүй байх, хэнийг ч анзаарахгүй байх, зөвхөн өөртэйгээ байх ямар утга уянгатай гээч.
Тэр хүн л ойлгодог, үүнийг минь. бүх зүйлийг минь, тэнэг аашийг минь ойлгодог, тийм болохоор л дуртай, гэхдээ хүмүүс их өөр юм. Санаж байна.
Өдөржин тааз ширтэн мэлэрч суух,
Зарим нэг утгагүй зүйлсийг энд нь, байгаа газарт нь үлдээх хэрэгтэй юм шиг байна. Яах гэж тэднийг халаасандаа хийв дээ.
Тэр зүйлсийн надад өгсөн зүйл юу ч байхгүй, бүгд намайг ойлгохгүй, намайг байгаагаар минь хүлээн зөвшөөрөхгүй.
No comments:
Post a Comment