Намайг хардаг тэр харц:
Гүнээс гүн хөх далай шиг
Хамгийн өндөр цаст оргил шиг
Төгс үзэсгэлэнт үүлс шиг
Тэвчилгүй алдрах сэтгэл шиг
Тэр харц намайг
Үнсдэг, энхрийлдэг, бас эрхлүүлдэг
Тэр харц намайг
Хамгийн зөөлнөөр хайрладаг
Тэсгэлгүй уйлмаар
Бүх хүлээсийг орхиод
Бүх л өдөржин
Огтоос чимээ гаргалгүй
Нүдэн дэх үүлсийг дэрлээд
Хамгийн сайхан ертөнцөд оччихоод ирмээр
No comments:
Post a Comment