Нар мандахгүй байх үед

Яаж уйлж байж инээж чадах тухай
Яаж би үзэн ядаж байж хайрлаж чадах тухай
Ганцхан энэ үед л сурдаг

Миний инээд, нулимс, зүрхний минь шархиралт хүртэл
Бүгд тэдний нүдэнд ил байхад
Хүмүүсийн доог тохуу, үл тоомсорлол, ичгүйргүй инээд
Бүгдийг туулаад гарах хатуужлыг
Нар мандахгүй тэр л үед л бага багаар сурдаг

Зуны бүгчим халуунд

Зуны бүгчим халуунд
Би хамаг арьсаа гуужуулаад
Тэр хүмүүс шиг
Улаан арьстай явахаар шийдэв
Тэд өвдөггүй нь, уйлдаггүй нь
Ийм л учиртай байж
Хэн ч довтолсон
Тэднийг хамгаалах
Инээд, хөндий хүйтэн амьсгал
Огтоос цохилдгүй мэт зүрх
Угаас хайрлаж үзээгүй сэтгэл
Энэ бүгд л байж
Тэгээд л шархаддаггүй байж

Одоо би тэдний нэг болсон...