Урт юм бичиж чадахаа байжээ,
Өчигдөр, уржигдах үнэхээр муухай өдөр байлаа. Сэрүүхэн салхитай байсан ч би бачимдсаар. Энэ байгаа өөрийгөө бас бусад хүмүүсийг бас ер нь надтай ойр байгаа болон хол байсан ч дотор байгаад байгаа тэр хүнийг бодоод байгаагаа ч маш ихээр үзэн ядаж байна.
Үхчих юмсан. Хэнд ч хэрэггүй, хийж бүтээсэн ч юмгүй ингэж амьдарч байхаар.
Жилийн өмнө би юу хийж байлаа, тэрний өмнөх жил. Өвлийг ирэх дөхөхийг мэдэхээрээ л би гунигладагсан.
Гэтэл өвөл болоосой. Тэр цас цагаан энээ тэрээ бол хамаагүй. Угаасаа ч сэтгэл хөдлөхгүй байна. Анхны цас бла бла юу юу хамаагүй. Угаасаа утга учиргүй байгалийн нөхцөл байдалд догдолдог хүмүүсийг ойлгодоггүй. Тэнэг. Тэд бол тэнэг. Би догдолдог байсан болохоор тэнэг байсан гэсэн үг. Эсвэл ухаантай хүмүүс догдолдог уу.
Хамаг бие минь арзайж байна._
Үргэлж бүрхэг байдаг газар очихсон. Бороо ч үгүй цас ч үгүй. Нар бол бүүр хэрэггүй эд.
Цаг нь явдаггүй байвал бүүр сайнсан. Цаг намайг улам л галзууруулж байна.
Өөрийн зохиосон дурандаа зохиосон хамт л байх учиртай тэр бичил хүмүүсээс өөр хүнтэй тааралдмааргүй байна. Тэгвэл би бүүр тэг чигтээ харанхуйруу явчих гээд. Хүмүүс яагаад инээлдээд байгааг ойлгохгүй юм. Юу нь тийм инээдтэй байна аа. Алиалагч нар. Өөрсдийгөө шоолсон алиаглагчид.
Өвөл болвол би нуугдана. Яагаад гэвэл нар тийм ч их үзэгдэхгүй. Ихэнхидээ шөнө. Гайхамшигтай.
Угаасаа ийм тэнэг байснаа ойлгох тусам амьдармааргүй байна. Зүрхээ цагтай цуг зогсоочихмоор.
Утас дугарах, хэн нэгэн надтай ярих, надаас ямар нэг юм шаардах би үзэн ядаж байна.
Гэтэл энэ цаг ямар хурдан явж байна аа...........
No comments:
Post a Comment