Юу хүний сэтгэлийг дүүргэдэг юм бол?

 Бэлэг бэлэг бэлэг, дүүрэн бэлэгтэй өдөр. Сайхан ёстой сайхан байсан, сайхан ч бэлэгнүүд авсан. Тэр нь ийм энэ нь ийм гэх аргагүй л сайхан бэлэг. Сайхан уур амьсгал..........Гэвч энэ бүгд дурандаа ч юмуу хүчээр ч юмуу ямар ч бодь чанаргүй баяр ч юм шиг. Баярлаал, хөөрөөл байдаг, юуны тулд яасан ч гэж баярлаад байгаан бүү мэд. Өөртөө гутах шиг. Угаасаа аймшигтай их гутарч гутаж байна. Гунигтай байна. Ямар ч сайхан зүйл болсон яагаад л гуниг дагаад байдгийг ойлгохгүй юм. Одоо болтол зүг чигээ олохгүй. Ичгүүртэй ч юм шиг. Ичгүүртэй амьдраад байгаа ч юм шиг. Ер нь амьдрахгүй байгаа ч юм шиг.

Юу хүний сэтгэлийг дүүргэдэг юм бол оо? Яавал гуниггуйгээр аз жаргалтай баяртай байх болоо? Хэзээ сэтгэл хангалуун инээмсэглэх бол? Эсвэл хором мөч бүрээ өөрөө аз жаргалтай болгож, аз жаргалтай байна гэж итгэж, сайхан байна гэж мэдрэх юм болов уу?

Гэвч тэгэж чадахгүй юм. Бараг хэзээ ч тэгэж байгаагүй байх.

Өдөр өдрөөр би хөгширч, өдөр өдрөөр би дуусч, өдөр бүр би нэг зүйлийг бага багаар алдаж байна. Яг л элсэн цаг шиг түгшүүртэй.

Би дуусч байна, уусч байна, урсаж байна

Өөрөө өөрийнхөө бодолд, мэдрэмжинд, шуналдаа

Төсөөллөөрөө бий болгосон хананынхаа дунд

Өөрөө би шатаж сууна

Үрэгдэж байна, үхэж байна

Дараа төрөлдөө ахуйлаг бүхнийг шүтэхийн төлөө

Зальбирч байна,

Энгийн бүхнийг энгийнээр нь

Сайхан бүхнийг сайхнаар нь

Мэдэрч, гуниггүйгээр инээмсэглэж

Яг байгаагаараа яг тэр мэдрэмжээрээ

Амьдарч сурахын төлөө зальбирч байна

Мэдрэмж төсөөллөөрөө амьдарч байгаад маш олон зүйлийг зүгээр өнгөрөөж байна, чамайг “чи”-гээр нь, өөрийгөө “би”-гээр нь, цасыг “цас”-аар нь, нулимсыг “нулимс”-аар нь хүлээгээд авч, энгийн амьдрахсан.