Бороо л ороосой

Гундсан зүс царай

Хүлээгээгүй ч хүлээж буй учрал

Услаагүй удсан цэцэг

Хатсан, инээгээгүй уруул

Толинд хармааргүй

Төсөөлөөгүй төгсгөл

Бороо л ороосой 

Дахин нэг удаа

Зураачийн хайртай бүсгүй

Болох нь уу хармаар байна

Бороо ороход л шийдье 

 

Яг л ийм өдөр

Ийм хүнд, сэтгэл дарсан өдөр

Ийм давчуу бас бүрхэг өдөр

Ийм л нам гүм амьсгал сонсогдом өдөр

Ийм л өдөр ...

Энэ мэдрэмжийг мартах дөхөж

 Дотор базлаад

Бачуураад, тэгснээ гүнзгий санаа алдаад

Тэгэж санаа алдсан ч ямар ч булчин сулрахгүй байх үед

Үе үе нулимс дүүрээд

Гомдох эрхгүй хүндээ гомдчихсон 

Гомдоод байгаагаа ч хэлэх эрхгүй болсон

Орхичихож байгаа ч юм уу

Би өөрөө үлдээсэн гэлүү 

Ахиж хэзээ ч чамайг харахгүй байхвы

Бороо, үүл, цас, салхигүй хотод

Би лав үлдэж чадахгүй 

Чи зовоож ирсэн шигээ зовоогоод явах гээд байна 

Анх л ийм мэдрэмж байсан

Яаж би чиний дотор орж суулаа

Ямар их хичээлээ

Би чамайг яаж хайрлалаа

Энэ удаа үнэхээр тамхилахаар гарааагүй байхвы гэж айж байна 

Чамайг дахин инээлгэхийн төлөө би юу хийх вэ?

Нэг л өдөр чи инээхээ больчихсон

Бараг л ахиж хэзээ ч инээхгүй юм шиг 

Үхтэлээ дэргэд чинь байх уу

Ахиад эхнээс нь эхлэх үү

Яавал чи дахин инээх вэ?

Буцаад тэр эмэгтэй болох уу?

Бороонд алхаж, хамтдаа зураг зурж

Чамайг нэг инээлгэж, нэг уурлуулж

Нүдээ аниад хамтдаа мөрөөдөх үү

Нэгэн зүүд зэрэг зүүдлэх үү?

Яавал чи дахин инээх вэ?

Үнэхээр уйлмаар байна  чи инээхгүй байх ...

 

Нээх шооч хүнд

 Хэдэн настай байсан юм бол? Таньтай анх таарахад, жаахан бодоход ч санах л байх, гэхдээ залхуу хүрч байна тэрийг санахаас. Ямартай ч 27-той үе байсан. Тэр үеэс би жинхнээсээ амьдарч эхэлсэн ч юм шиг. Эсвэл тэр үед үхээд ахиад шинэ хүн болсон ч юм шиг. 

Хүйтэн өдөр гандан дотор хамт алхаж байснаа санаж байна. Дэврүүн байж ээ. Би гэхдээ ингэж сүүлийн үед их бодох боллоо. "Дэврүүн байж ээ" гэж. Гэж бодно гэхээр би дэврүүн биш болсон гэсэн үг үү. Гээд бодохоор бас үгүй ч юм шиг. Гэхдээ л их бодож байгаа. 

Таныг үхтлээ догдлоод, түүнийгээ нууж ядаж байгаа царайг чинь санаж байна. Таныг ер нь үе үе санадаг гэдгийг та мэдэх үү. Эсвэл намайг таныг бүүр таг мартаад, өөр зүйлд дурлаад, цээжнийхээ мухарлуу шидчихсэн гэж боддог уу. Миний энэ байгаа одоогийн би таниас эхлэлтэй, таны бүтээл байхад би яаж таныг мартах билээ дээ. 

Баяр бүрээр, заримдаа ямар ч шалгаангүй үед ч надад зөвхөн надад гэж сонгож өгсөн бэлэгнүүдийг чинь санаж байна. Магадгүй зарим номнууд дээр нэр байхгүй учраас алийг нь өгсөн билээ гэж санахгүй байж мэдэх ч хөгжим, тээрэм, номын хавчуургууд, цэцэгнүүд, дугтуй задлагч, аяга, өдтэй үзэг гээд бүгдийг нандигдан хадгалдаг. Өө тийн, дугтуй задлагчийг бараг дээрэмдэх шахаж авчихаад хэнд ч билээ алдчихсан ш дээ. Муу хүн л дээ би. Гэхдээ биет бэлэгнээс илүү таны надад өгсөн тэр "зүйл" намайг өөрийгөө хайрлахад сургаж, насан туршдаа хамт байх хоббитой болгож, үрчлээтсэн ч гэсэн өөртөө дуртай болгосон билээ. 

Хамтдаа сууж байгаад хэн нэгнийг хоржоонтой шоолж байгаа чинь, 27 настай ч гэнэн хэвээрэй байгаа тэнэг жаахан охины утгагүй яриаг цэг таслалгүй амьсгаа даран сонсдог байсан чинь, хүүхдүүддээ төсөөллийн ертөнцийг нь бий болгож өгдөг тань, өөрөө бас түүндээ хүүхдүүд шигээ хөөрчихдөгт чинь, Энно Мориконод дуртай байдагт чинь, миний үг үсгийн алдааг шүүмжилдэгт чинь, Өлзийтөгсд дургүй байдагт чинь, тамхийг үзэн яддагт чинь гээд дуусахгүй олон зүйлд тань дуртай шүү. 

Өдөр бүр сонин гарчиглаад, кофегоо чанаж уугаад, ажилруугаа алхангаа гудамжаар яваа хэн нэгнийг хөгжилтэйн аргагүй өөрийнхөөрөө нэр өгчихсөн шоолж яваа байх даа. 

Юу үнэн бэ?

 Мэдэхгүй, би мэдэхгүй

Одоогоор юуг ч мэдэхийг хүсэхгүй байна 

Чиний тухай олон дурсамжаа уудлаад догдолж буй өөрийгөө 

Чамайг тайвшруулах гэж буй өөрийгөө харахад ч

Юу үнэнг би мэдэхгүй байна 

Хаана ч байхгүй үнэнг бид яагаад хайгаад байдаг юм бол

Бидний шийдэж чадахгүй зүйл хорвоогоор дүүрэн байхад

Яагаад бид шаналаад байдаг юм бол 

Далайруу хашгирахад юу ч хариу байдаггүй адил

Бид асуултынхаа хариултыг яагаад ч олохгүй биш үү

Сайхан хөгжим сонсоод, шинэхэн цасыг мэдрээд

Сэлүүхэн гудамжийг ажиглан зогсох нь хамаагүй тухтай биш үү

Хэзээ ч би өөрөөрөө байгаагүй ч юм билүү

Тэрийг би ч чи ч мэдэхгүй

Үнэн байсныг хэн батлах юм бэ?

Миний хувьд үнэн чамайг байхгүй би

Хөгжим сонсож чадахгүй л болох байх 

Чиний мөрөөдөл

Миний мөрөөдөл дунд төөрөөд гарч чадахаа байчихвы

Чиний мөрөөдлийг бүтээхээр би өөрөө төөрчихвий 

Хаана, хэзээ зогсоол байхыг 

Мэдэхгүйгээр би далайруу үсрэхвий

Тэгээд, Чи намайг аврахгүй байхвы

Цас

Цас: Сайн уу

Би: Хөөх, сайн уу 

Цас: Тэр чамайг сайн яваад хариарай, битгий уйлаарай гэсэн

Би: Чамайг надруу явуулжээ

Цас: Уулзаж чадаагүй явсанд уучлаарай гэсэн, бас чиний бодсон хүн шиг чинь биш байсанд уучлаарай гэсэн, намайг чамайг чанга тэврээрэй гэсэн

Би: Гэхдээ зөв зүйл болсоон /цасад хэлээгүй л дээ/

Бяцхан охин бүжиглэж байна

 Надад хэлмээр зүйл маш их байгааг чинь мэдэж байгаа, хэлж чадахүй байгааг чинь ч мэдэж байгаа. Шаналж байгааг чинь ч мэдэрч байна. Бас хэзээ ч хэлэхгүй байх. Гэхдээ амьсгалын чинь чимээ, зүрхний чинь цохилт яг л дэргэд минь чиний хэлж чадахгүй бүх зүйлийг чинь надад чимээгүйхэн хэлдэг. 

Одоо гэхдээ яалтай билээ, чи чи биш, би биш шүү дээ. Чи чи байсангүй, би ч бас би байсангүй. 
Далай юу ч хэлж чадахгүй, зүгээр л маш намуухнаар эрэгрүү давалгаална, харин эрэг дээрх жаахан охин юуг ч юм хүлээн сууна. Эрэг дээр бүжиглэнэ, дуулна, чамайг чанга дуудна, тэгээд дараа нь уйлна. Далай яг л өмнөх шигээ чив чимээгүй. Гэхдээ тэр хэзээ ч явахгүй, нэг л газраа охиныг хүлээнэ. Хэдэн зуун жил... 

Далай

Инээж байснаа уйлмаар санагдаж 

Асар гунигтай байна 

Өвдгөн дээр минь толгойгоо тавин уйлж байгааг чинь

Би харж байна 

Гурван өдөр биш гурван жил

Чиний дэргэд байж чамайг гэрэлтүүлж 

Эцэст нь жаргаж байгаа нарыг би харж байна

Яг одоо би уйлж байна

Чамайг, өөрсдийн гунигтай салалтыг бодоод уйлж байна 

Замын эцэс дэхь тэр далайд

Би хүрч чадахгүйдээ, хүрэхээсээ айсандаа

Энд хүрээд зогсож байна 

Энд хүрээд зогсож байгаадаа би уйлж байна 

Энд хүрээд зогсоход

Тэр хүн нь чи байгаад би уйлж байна 

Уучлаарай намайг 

Хөвсөлзүүлсэнд, давалгаалуулсанд, салхилуулсанд 

Яг энэ чигээрэй

Миний хамгийн анхны харсан тэр намуухан 

Тэр далай үргэлж байгаарай