Надад хэлмээр зүйл маш их байгааг чинь мэдэж байгаа, хэлж чадахүй байгааг чинь ч мэдэж байгаа. Шаналж байгааг чинь ч мэдэрч байна. Бас хэзээ ч хэлэхгүй байх. Гэхдээ амьсгалын чинь чимээ, зүрхний чинь цохилт яг л дэргэд минь чиний хэлж чадахгүй бүх зүйлийг чинь надад чимээгүйхэн хэлдэг.
Одоо гэхдээ яалтай билээ, чи чи биш, би биш шүү дээ. Чи чи байсангүй, би ч бас би байсангүй.
Далай юу ч хэлж чадахгүй, зүгээр л маш намуухнаар эрэгрүү давалгаална, харин эрэг дээрх жаахан охин юуг ч юм хүлээн сууна. Эрэг дээр бүжиглэнэ, дуулна, чамайг чанга дуудна, тэгээд дараа нь уйлна. Далай яг л өмнөх шигээ чив чимээгүй. Гэхдээ тэр хэзээ ч явахгүй, нэг л газраа охиныг хүлээнэ. Хэдэн зуун жил...
No comments:
Post a Comment