Агаар амьсгалахын аргагүй бүгчим болж өөрийн мэдэлгүй нүдээ анина.
Тэнд:
-Нулимс, хагацал, цэвдэг харц үзэгдэнэ.
Хүсэхгүй байгаа учир нүдээ нээнэ, гэвч ахиад л нүдээ анихаас өөр аргагүй болно.
Яг энэ үед хэн хэн нь аймшигтай хатуу ширүүн баг өмсчихдөг.
Тэгээд уйлна,
Зүрхний хажуугаар зөрөөд өнгөрөх уучлал, харамсал, хайр
Юу ч хараагүй юм шиг хажуугаар нь зөрөөд өнгөрнө.
Магадгүй хэсэг хугацааны дараа буцаад хэвийн байдалдаа орчихно гэх хамгийн тайван бодолтой, бас шаналал үгүй болсныг тэр мэдэхгүй. Өөрийгөө л зовооно.
Би "цэцэгчин", "ээж", "сайн ажилчин", "эхнэр", "найз", "мөрөөдлөө биелүүлэгч" аль нь ч болж чадахгүй юм байна. Хэзээ ч хэн ч битгий намайг үлдээх шалтгаан болооч, хэнд ч хорогдохгүй баймаар байна. Би хэзээ ч хэн ч болж чадахгүйгээс хойш энд хэн нэгний хуурамч дүрээр амьдрах, бас болоогүй олигтойхон ч тэр дүрээрээ амьдарч чадахгүй байж, утгагүй санагдаж байна. Өөрийгөө зүхмээр.
No comments:
Post a Comment